Η χορευτική – μουσικολογική και ενδυματολογική ποικιλομορφία και η κατά τόπους ιδιαιτερότητα που παρουσιάζει ο Ελληνικός παραδοσιακός χορός, αποτελούν και τα κύρια χαρακτηριστικά του γνωρίσματα που μπορούν να γίνουν αντιληπτά και από έναν απλό παρατηρητή. Κάθε πολιτισμική ενότητα, κατά γεωγραφικές ζώνες, αριθμεί ένα σύνολο χορών – μουσικής και φορεσιάς που στην ολότητα του εμφανίζει μια υφολογική ομοιογένεια, ενώ παρατηρούνται και οι σχετικές αποκλίσεις. Η ιστορία, το γεωγραφικό περιβάλλον, η κοινωνική και οικονομική οργάνωση, έχουν ασκήσει και την ανάλογη επίδραση, διαμορφώνοντας έτσι την «μουσικοχορευτική και ενδυματολογική ταυτότητα» κάθε περιοχής.
Παράλληλα η εγκατάσταση των προσφύγων και ιδιαίτερα μετά το 1922, το άνοιγμα της σχετικά κλειστής αγροτικής κοινωνίας, η εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση και η αστικοποίηση των αγροτικών πληθυσμών, επέφεραν σημαντικές αλλαγές στο τοπικό μουσικοχορευτικό ρεπερτόριο και στην τοπική παραδοσιακή φορεσιά.
Παλαιοί τοπικοί χοροί αλλά και παραδοσιακές φορεσιές ξεχάστηκαν, ενώ το μουσικοχορευτικό ρεπερτόριο διευρύνθηκε και με άλλους γειτονικούς χορούς και μουσικές, καθώς επίσης και από σύγχρονους. Ενώ οι φορεσιές χάσανε την συγκεκριμένη λειτουργικότητα τους, που είχαν σχετικά σε όλες τις εκδηλώσεις και έθιμα της τοπικής παραδοσιακής ζωής, αστικοποιήθηκαν με ενδύματα του νέου ρεύματος και πιο σύγχρονα, με συνέπεια την σχεδόν εξαφάνιση της παραδοσιακής φορεσιάς. Έχοντας υπόψη τις δυσκολίες που παρουσιάζονται για μια σε βάθος αντιμετώπιση και έρευνα των παραδοσιακών χορών, της παραδοσιακής μουσικής και παραδοσιακών φορεσιών, η ερευνητική ομάδα του συλλόγου, έχει προσανατολιστεί στην μελέτη όλων εκείνων των στοιχείων που συμβάλλουν στην προβολή και κατανόηση της μουσικοχορευτικής και ενδυματολογικής ταυτότητας του Ελλαδικού χώρου. Είναι ένα ταξίδι πίσω στο παρελθόν, όπου ο χορός η μουσική και το τραγούδι αλλά και η φορεσιά ήταν αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής ζωής του Έλληνα.
